Kamienie moczowe (urolity) powstają, gdy w moczu gromadzi się zbyt duża ilość substancji mineralnych, które łączą się w kryształy, a następnie w większe złogi. To zaburzenie może prowadzić do bolesnych problemów z oddawaniem moczu, a nawet do zatkania dróg moczowych — zwłaszcza u samców.

🔍 Najczęstsze przyczyny kamicy moczowej u zwierząt:

  1. Zagęszczony mocz (zbyt mało picia) – sprzyja krystalizacji.
  2. Nieprawidłowe pH moczu – zbyt zasadowe lub zbyt kwaśne środowisko ułatwia powstawanie niektórych typów kamieni.
  3. Dieta – niektóre karmy zawierają nadmiar białka, wapnia lub fosforu, co sprzyja kamicy.
  4. Zakażenia dróg moczowych – bakterie mogą wpływać na skład chemiczny moczu.
  5. Choroby metaboliczne i hormonalne – np. nadczynność przytarczyc, wady wrodzone.
  6. Predyspozycje rasowe – niektóre rasy częściej chorują.

🐶 Rasy psów predysponowane do kamicy:

  • Dalmatyńczyk – kamienie moczanowe (kwas moczowy)
  • Yorkshire terrier, Sznaucer miniaturowy, Shih tzu, Lhasa apso – kamienie szczawianowe i struwitowe
  • Buldog angielski, Bichon frise, Dachshund, Pudel miniaturowy – różne typy kamieni
  • Labrador retriever, Golden retriever – szczawiany wapnia

🐱 Rasy kotów predysponowane do kamicy:

  • Kot perski, Kot egzotyczny, Kot birmański – skłonność do szczawianów wapnia
  • Kot domowy krótko-/długowłosy, Maine Coon – kamienie struwitowe i szczawianowe
  • Kot syjamski, Kot abisyński – większe ryzyko zaburzeń układu moczowego

⚠️ Leczenie kamicy moczowej

Leczenie zależy od rodzaju kamieni i ich lokalizacji:

  • Niektóre kamienie można rozpuścić specjalną dietą leczniczą (np. struwity).
  • Inne typy, jak szczawiany wapnia czy moczany, nie rozpuszczają się i wymagają usunięcia chirurgicznego.
  • W przypadkach nagłego zatkania cewki moczowej (szczególnie u kocurów) konieczna jest szybka interwencja ratująca życie.

Profilaktyka ma ogromne znaczenie

  • Zapewnij stały dostęp do świeżej wody
  • Żyw zwierzę odpowiednio zbilansowaną karmą (najlepiej po konsultacji z lekarzem weterynarii)
  • Regularnie badaj mocz i wykonuj kontrolne badania USG u zwierząt predysponowanych
  • Obserwuj, czy pupil oddaje mocz bez trudności i w normalnych ilościach

W razie wątpliwości lub niepokojących objawów skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Wczesna diagnoza i odpowiednie postępowanie mogą zapobiec poważnym komplikacjom.