TPLO (Tibial Plateau Leveling Osteotomy) Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego.

Jest to jedna z najczęstszych przyczyn kulawizn kończyn miednicznych u psów. Efektem takiego urazu jest niestabilny staw kolanowy co objawia się wysunięciem do przodu kości piszczelowej oraz jej rotacją przyśrodkową. W zależności od siły urazu uszkodzeniu mogą ulec więzadła poboczne oraz łąkotki. Po urazie pacjent wykazuje charakterystyczną kulawiznę i przyjmuje nadwyprostną pozycję kończyny. W trakcie badania ortopedycznego stawu kolanowego stwierdzamy różnego stopnia bolesność, często obrzęk oraz pozytywne wyniki testu szufladowego i kompresji. Do pełnej oceny niezbędne jest wykonanie zdjęcia radiologicznego. Badanie powinno być wykonane w głębokiej sedacji aby uzyskać odpowiedniej jakości radiogramy, które służą do oceny zmian i planowania operacji.

Jedną z dostępnych operacji mających zastosowanie w leczeniu zerwania więzadła krzyżowego przedniego jest TPLO (Tibial Plateau Leveling Osteotomy). Metoda została opracowana w latach 80 tych przez Brackley Slocum. Podobnie jak inne stosowane metody nie ingeruje bezpośrednio w przebieg i struktuę więzadła krzyżowego przedniego. Metoda TPLO polega na zmianie kąta powierzchni stawowej kości piszczelowej. Zmianę pochylenia powierzchni stawowej uzyskuje się przez półokrągłą osteotomię nasady bliższej kości piszczelowej i wyliczoną na podstawie radiogramu jej rotację. Zrotowaną i ustawioną pod kątem 5˚-8˚ nasadę mocuje się anatomiczną płytą kompresyjno-blokowaną. Wskutek operacji zniesione zostają siły działające na więzadło krzyżowe, a pacjent ponownie może obarczać kończynę.

Opieka pooperacyjna jest bardzo istotna. Współpraca z lekarzem i należyta opieka ze strony właściciela pozwala na unikanie komplikacji związanej z gojeniem i rehabilitacją. Do istotnych elementów opieki należą opatrunek ochronny, zimne okłady, leczenie przeciw bólowe i antybiotykoterapia zalecone przez lekarza prowadzącego. Niemałe znaczenie ma w okresie 6-8 tygodni po operacji ma kontrolowanie i ograniczenie ruchu pacjenta. Spacery na smyczy początkowo ograniczane do kilku minut z czasem mogą zostać wydłużone w czasie. Prawidłowo dozowana aktywność pozwoli na pewny zrost kości i ograniczenie zaniku masy mięśniowej.